Ένας παράγοντας που μπορεί να επιβαρύνει το ανοσοποιητικό μας σύστημα και ίσως δεν τον αξιολογούμε όσο πρέπει, είναι το να ζούμε για μεγάλο διάστημα σε χώρο που έχει αναπτυχθεί μούχλα, είτε στο σπίτι είτε στο χώρο της δουλειάς μας.   Αν και η μούχλα και τα σπόρια της μούχλας ουσιαστικά βρίσκονται παντού, η ανάπτυξή της απαιτεί υγρασία.

• Happy Day: Τέλος από την εκπομπή της Τσιμτσιλή – «Ήρθε ξαφνικά ανακοίνωση ότι…»
• Ντουμπάι: Πλημμύρες και καταστροφές μετά τη καταρρακτώδη βροχή
• Σιροπιαστό Τσουρέκι του Γιώργου Τσούλη
• Αφροδίτη Σκαφίδα: Οι πρώτες δηλώσεις μετά τη γέννα – Είχα μία δύσκολη γέννα
• Βασιλόπουλος: Έχω χωρίσει εδώ & δύο χρόνια. Συμβουλεύτηκα τον Ευθυμιάδη πριν πάρω αυτή την απόφαση!

Η μούχλα αναπτύσσεται είτε σε ορατές επιφάνειες, τοίχους, έπιπλα, χαλιά, βιβλία, χάρτινα υλικά κλπ είτε πίσω από σανίδια και γυψοσανίδες, σε σοφίτες ή σε υπόγεια, όταν υπάρχουν διαρροές των υδραυλικών ή η υγρασία περνάει από το πάτωμα, τους τοίχους ή το ταβάνι, σε χώρους που υπέστησαν πλημμύρες ή σε νεόδμητες οικοδομές.

Οι μύκητες της μούχλας δημιουργούν υφές και παράγουν ένζυμα τα οποία διαβρώνουν και αποδομούν τα οργανικά υλικά στα οποία αναπτύσσονται, με αποτέλεσμα να παράγονται διάφορες ουσίες και σωματίδια αλλά και πρωτεΐνες, γλυκάνες και πτητικές οργανικές ενώσεις στις οποίες οφείλεται και η χαρακτηριστική μυρωδιά της μούχλας.

Πολλαπλασιάζονται, παράγοντας μεγάλο αριθμό μικροσκοπικών κυττάρων, των σπορίων, τα οποία με μια ανακίνηση διασπείρονται εύκολα στο περιβάλλον και κυκλοφορούν και στον αέρα. Όταν τα αναπνέουμε, καταπονούν το ανοσοποιητικό μας σύστημα. Σπάνια, σε περιβάλλον με πολλή υγρασία, κάποια είδη μπορεί να δημιουργήσουν τοξίνες. Η μούχλα που αναπτύσσεται σε εσωτερικούς χώρους, είναι μύκητες που ανήκουν κυρίως στα γένη Aspergillus, Alternaria, Acremonium, Cladosporum, Dreschslera, Epicoccum, Penicillium, Stachybotrys και Trichoderma.

Οι φυσιολογικές ποσότητες σπορίων μούχλας σε ένα ξηρό περιβάλλον δεν αποτελούν σημαντικό κίνδυνο για την υγεία των ατόμων με ισχυρό ανοσοποιητικό σύστημα. Η διαβίωση όμως για μεγάλο διάστημα σε χώρους όπου έχει αναπτυχθεί μούχλα, σύμφωνα με έρευνες, φαίνεται να σχετίζεται με αναπνευστικές παθήσεις όπως καταρροή, βήχας, συριγμός, δύσπνοια, συμπτώματα άσθματος, ιγμορίτιδα και αλλεργίες.

Αντίστοιχα συμπτώματα παρατηρήθηκαν και σε παιδιά που ζούσαν σε περιβάλλον με μούχλα. Τα άτομα που διατρέχουν μεγαλύτερο κίνδυνο από την μακροχρόνια έκθεση σε μούχλα είναι τα βρέφη και τα παιδιά, οι υπερήλικες, τα άτομα με αναπνευστικά προβλήματα, με αλλεργίες ή με άσθμα, τα άτομα με εξασθενημένο ανοσοποιητικό σύστημα, οι μεταμοσχευμένοι ασθενείς και οι καρκινοπαθείς. Πρόληψη και αντιμετώπιση μούχλας εσωτερικού χώρου:

Η πρόληψη και η αντιμετώπιση της μούχλας στους χώρους που ζούμε είναι απαραίτητη καθώς η εισπνοή μούχλας ή των σπορίων της, ακόμη και αν είμαστε υγιείς, επιβαρύνει το ανοσοποιητικό μας σύστημα, πόσο μάλλον όταν πάσχουμε από μια αναπνευστική ή άλλη νόσο…

Η πρόληψη απαιτεί τον έλεγχο της υγρασίας στους χώρους μας, την αποφυγή διαρροών στα υδραυλικά μας, την απομάκρυνση του στάσιμου νερού, όπου εμφανίζεται, τον εξαερισμό των χώρων όπου δημιουργούνται υδρατμοί, όπως τα μπάνια και οι κουζίνες, η αφαίρεση των υγρών χαλιών, μοκετών κλπ . Μπορούν να χρησιμοποιηθούν αφυγραντήρες, κλιματιστικά ή και χρώματα που εμποδίζουν την ανάπτυξη της μούχλας, όπου χρειάζεται.

Αερίζουμε ταχτικά τους χώρους μας. Το επίπεδο υγρασίας στον χώρο που ζούμε δεν πρέπει να υπερβαίνει το 50%. Όταν εμφανιστεί η μούχλα, αρχικά εντοπίζουμε την προέλευση της υγρασίας, τυχόν διαρροές και αποκαθιστούμε τις βλάβες ή στεγανοποιούμε τις επιφάνειες από τις οποίες εισέρχεται η υγρασία. Καθαρίζουμε τις επιφάνειες και αφαιρούμε τη μούχλα, όταν μπορεί να αφαιρεθεί, με ένα χλωριούχο διάλυμα. Χρησιμοποιούμε μάσκα και γάντια όταν εργαζόμαστε σε χώρους με μούχλα. Παίρνουμε μέτρα πρόληψης ώστε να μην ξαναεμφανιστεί.

Πηγή: Η μούχλα στους εσωτερικούς χώρους & Το ανοσοποιητικό μας σύστημα